Terwijl Parijs zich opmaakt voor kerstmis...

Hallo lieve familie en vriendjes!


Het is alweer een hele tijd geleden dat jullie iets van mij gehoord hebben! De laatste keer vertelde ik nog over de eerste week van mijn herfstvakantie (er was ook een tweede ja) en binnenkort ben ik alweer een paar daagjes thuis in Nederland voor de kerstvakantie! Wat gaat het allemaal snel!


Deze afgelopen maand was een maand van vele leuke ervaring, maar ook één overheersende, vervelende ervaring en dat ligt natuurlijk enorm voor de hand: de aanslagen in Parijs. Laat ik daar maar meteen over beginnen om het daarna er niet meer over te hoeven hebben.
Op vrijdagavond (13 november) zat ik rustig op m’n kamertje, ik was met mama aan het skypen en toen kreeg ik opeens van Rico een berichtje of ik veilig was, gevolgd door een stormvloed van berichtjes van iedereen die wilde weten hoe het met me ging, of ik thuis was etc. In eerste instantie had ik geen idee waar iedereen het over had en snapte ik er niets van. Maar later hoorde ik over de aanslagen die geweest waren. Het was al op het Nederlandse nieuws, terwijl wij hier, op een paar kilometer afstand, nog niets door hadden. Ik was dan ook het skypen en in de woonkamer stond een film op, wat dan ook een reden geeft voor onze onwetendheid.
Wat er gebeurd is op deze vrijdagavond hoef ik natuurlijk niemand uit te leggen, daar is iedereen van op te hoogte. Maar de invloed die het op het leven in Parijs had, die was ongekend. De openbare gebouwen waren gesloten, net als de grenzen voor een tijdje geloof ik, en het openbaar vervoer reed ook niet de eerste paar dagen. Ook hier, in Bois d’Arcy, was alles gesloten. De mensen op straat waren somber en terwijl Parijs zich langzaam opmaakte om in de kerstsfeer te komen, was sfeer wel het laatste wat je tegenkwam in de Parijse straten.
Ik was 16 november in La Défense, daar werden kerstkraampjes opgebouwd en hingen tegelijkertijd de vlaggen half stok. Er waren genoeg militairen en politie op straat, maar naar mijn mening waren dit er niet meer dan de dagen/weken voorafgaande aan de terreuraanslagen. De dag erna, toen ik naar school ging, moest ik terug komen op deze uitspraak, aangezien overal waar je keek militairen of politieagenten te zien waren. Ook gingen ze op school alle klassen met een lijst na, om te zien of iedereen er was.
In La Défense werd er om 12 uur een minuut stilte gehouden en toen, tussen de sombere, verdrietige en huilende mensen, drong pas echt tot me door wat er zich de vrijdag afgespeeld had. In de verte luidden de klokken en ieders gedachten waren bij de slachtoffers, die allemaal op het verkeerde moment, op de verkeerde plek waren, allemaal mensen met nog een heel leven voor zich. Het is zo verschrikkelijk wat gebeurd is en het voelt zo onwerkelijk dat het zo dichtbij gebeurd is.
Ook nu nog, moet je je jas openmaken voordat je een gebouw naar binnen mag (van monumenten tot winkelcentra tot eetgelegenheden). Ook worden meestal de tassen grondig onderzocht. De ene keer gebeurd dit alleen wat beter dan de andere keer. Ik ging namelijk naar de kerstmarkt in La Défense en ik had, omdat ik terugkwam van het geweldige weekend met mama, opa, oma en Leon, mijn koffer bij me. Dit moest ik soms openmaken, soms niet. Vervolgens werd er dan even naar gekeken, maar soms ook niet. Soms gingen ze er met een apparaatje langs, maar als dit afging werd er niets mee gedaan. Meestal werd er daarna ook niet meer naar mijn twee tassen gevraagd. Ik vind het goed dat er gecontroleerd wordt, het geeft een veilig gevoel. Net als al die militairen en politieagenten. Maar als er gecontroleerd wordt, doe het dan wel goed…
De woensdagochtend na de aanslagen, deed de politie een inval in een gebouw waar ze van dachten dat daar de baas achter de aanslagen zat. Deze zat hier dus ook en de politie heeft hem doodgeschoten. Daarnaast blies een vrouw zichzelf op. Er kwamen geen burgers of politieagenten om het leven, wel een politiehond. Achteraf werd er verteld dat de terroristen alle middelen hadden en klaar waren voor een nieuwe reeks aanslagen, waarvan één op La Défense Quatre Temps gericht was. Voor de mensen bij wie nu een lampje gaat branden, ja dat klopt, dat is waar ik elke keer als ik naar Parijs ga langskom. Wat ben ik blij dat de politie die inval gedaan heeft!


Goed, genoeg verdrietige gebeurtenissen! Laat ik nu vertellen over alle leuke dingen die ik nog gedaan heb!


De tweede week van de vakantie heb ik een paar daagjes ‘gewerkt’ en dus vooral veel geknutseld, en onmenselijk veel spelletjes gespeeld, dus kortom veel ‘geëntertaind’.

Van de daagjes dat ik vrij had ben ik één naar Versailles geweest met Fenna (een andere au pair uit Duitsland, helaas niet met mijn lieve nichtje ;)). Dat was weer heel indrukwekkend. Hier leerde ik ook nog iets nieuws: namelijk dat in de kamer die de koning speciaal ter ere van Napoleon had laten ontwerpen voor de tweede keer het schilderij van de kroning van Napoleon (‘le couronnement de l’empereur) hing. Dit was zelfs nog veel groter dan de versie in het Louvre! Daarnaast vertelde de audioguide dat de moeder van Napoleon geweigerd had om bij de kroning aanwezig te zijn. Zelf wist ik dat ze er niet bij was, maar dat ze dit zelf geweigerd had, was nieuw voor mij.
Een ander dagje ging ik naar ‘Salon du Chocolat’ met Paulina (Polen) en Allison (USA). Het was een heerlijke (ja, letterlijk ja) dag! Er waren sculpturen van chocolade en een modeshow met jurken van chocolade! Daarnaast heb ik gewoon enorm veel chocolade geproefd! Zo veel, dat ik het ’s avonds niets meer hoefde te eten! Ik dacht: ik eet nooit meer chocolade. Maar zoals jullie waarschijnlijk al kunnen raden, at ik de dag erna, juist ja, chocolade! :p
Weer een ander dagje ging ik overdag winkelen en heb ik enorm veel gekocht (waaronder ook een paar kleurtjes, dus kan Joyce trots op me zijn haha). Eerst was ik naar een outletcentrum geweest in de buurt en daarna nog naar een boetiekje in Le Marais. Hier had ik namelijk met een paar meisjes van school afgesproken. Al was ik weer eens veel te vroeg dus toen ging ik nog wat winkelen en bezocht ik de kerk ‘St. Paul-St.Denis’ waar ik een kaarsje aanstak. Uiteindelijk kwamen Manon (Denemarken) en Charlotte (Zweden) en zijn we ergens wat gaan eten om vervolgens op een ander terrasje nog wat te gaan drinken. Het was die avond Halloween en dus liepen (en zaten in mijn trein, waar het licht de hele tijd uitviel) overal verklede mensen (vooral mensen die halfdood leken, vampiers, zombies etc.). Daarna heb ik alleen nog maar heel hard gehoopt dat ik mijn bus op tijd zou halen, maar dat is GELUKKIG goed gekomen!

In de afgelopen weken ben ik een dag naar de HEMA geweest, waar ik chocoladepepernoten kocht en toen ik die aan het eten was, moest ik denken aan de tussenuurtjes in de bovenbouwkantine met Amy, Daphne, Aaron en iedereen. Waar we vanaf oktober ofzo, elk uurtje met chocoladepepernoten vulden! Wat was dat altijd gezellig!
Een dagje bezocht ik met een aantal meisjes het Louvre (voor de derde keer ja haha). Het was wel okay. Het was heel leuk om dingen te zien die ik nog niet gezien had, zoals de Venus van Milo en om eindelijk iets fatsoenlijkere foto’s te maken. Daarna gingen we nog wat eten en kwam nog een ander meisje, Carolin (Duitsland) en dat was wel gezellig!
Op de terugweg naar huis, zag ik het allermooiste uitzicht EVER (ja, het overtrof de laatste 25 allermooiste uitzichten). Het was donker en de lampjes van de Eiffeltoren knipperden! Dat is wat ik zo leuk vind aan Parijs: je weet nooit wanneer de volgende verassing op je te wachten staat. En dat elke keer als je er niet op bedacht bent, opeens de Eiffeltoren, Sacre Coeur of weet ik wat, tussen de huizen, aan het einde van de straat of als je gewoon omkijkt, opduikt!
Op de elfde van de elfde, maakte ik het ’s ochtends maskertjes met de kindjes (in de trant van de elfde van de elfde voor mij, voor hen was het gewoon leuk om de maskertjes te maken). De elfde van de elfde is hier een nationale vrije dag, aangezien dan het einde van de eerste wereld oorlog gevierd wordt. Daarnaast worden alle slachtoffer herdacht. Ik had vrij en dus ging ik met Charlotte in de middag lekker lunchen! We waren een beetje de weg kwijt en dus vroegen we dat aan twee mensen, wat blijkbaar toeristen waren. Ze hebben ons wel een beetje op weg kunnen helpen haha! Al was het wel een beetje awkward. “Wat doen jullie hier?” “We wonen hier, we zijn Au Pairs” “Waarom vragen jullie dan de weg aan ons?” Ja… goeie! We waren op zoek naar het Anti-Café, hier betaal je voor de tijd dat je er bent en niet voor de hoeveelheid die je eet of drinkt. Maar toen we hier aankwamen, was het bommetje vol en super stil, dus leek ons dat niet het beste idee van de wereld. Uiteindelijk belandden we bij Starbucks, waar ik fantastisch lekkere chocolademelk dronk!
Later in de week ontving ik een pakketje van opa en oma, met een nieuw horloge, koekjes, snoepjes, een chocoladesinterklaas etc. Super lief!!!
Weer een andere dag ging ik in de avond met de familie naar een cinéconcert. Hier werden drie korte (stomme; niet in de zin dat ze stom waren, maar in de zin van dat ze zonder geluid zijn) films van Charlie Chaplin afgespeeld en daar speelde een pianist dan muziek bij. Dit was super leuk om mee te maken, vooral omdat het net zo was als vroeger!
Een andere dag had ik nog een verkleedpartijtje met de kindjes en op een avond in een week (fijn zo als je de dagen niet meer weet haha) maakte ik pannenkoeken, die enorm mislukte! Wat was dat een ramp zeg. Al komt dat waarschijnlijk doordat ik het verkeerde meel gekregen had.

Niet afgelopen weekend, maar het weekend daar voor, kwamen mama, opa, oma en Leon naar Parijs! En wat was dat enorm gezellig en leuk en super fijn om ze weer te zien! Wat had ik daar enorm lang naar uitgekeken! Ik verwachte dat ik mama zou zien en dan op haar of zou rennen en in haar armen zou springen (zoals in een film ja), zo gauw als ik naar buiten liep. Maar aangezien er eerst een zoektocht van een half uur was, liep dit wat anders af haha! Toch was ik heel blij dat ik eindelijk weer met ze kon knuffelen! Rond half tien, waren we uiteindelijk in een restaurantje (waar live muziek was, al was dit niet zo’n succes). Vervolgens dronken we nog wat in de bar van het hotel, hebben we nog veel gelachen en gingen we toen naar bed!
Zaterdag hadden we eerst een lekker ontbijtje en vervolgens gingen we naar het Montmartre. Hier bezochten we eerst de Sacre Coeur, oh nee éérst liepen we al die honderden trappen op! Vervolgens gingen we naar het Place du Tertre. Hier hebben we ook nog koffie gedronken (ik hele lekkere chocolademelk). Toen hebben we nog naar een twee zangers van de groep Presteej (normaal zijn ze met z’n drieën) geluisterd en wat waren zij goed! Ja, ik ben fan nu! Maar toen begon het helaas te regenen en besloten we naar LaFayette te gaan, aangezien we hier een dak boven ons hoofd hadden! (Eerst aten we nog ergens een lekker broodje) Hier stond in het midden een enorm grote, mooie “kerstboom”. Door het hele warenhuis was er een kerstsfeer, door alle versiering en dat is zo leuk! Daarna dronken we nog (niet zo lekkere) chocolademelk (en opa koffie) bij een restaurant dat ‘Chez Léon’ heette en aten we een Belgische wafel! ’s Avonds gingen we op zoek naar een restaurant en belandden we bij een pizzeria, waar het enorm gezellig én heel lekker was! Als allerlaatste stond nog een reisje naar de Eiffeltoren op het programma en dit was heel indrukwekkend, aangezien deze, door de aanslagen, in de kleuren van de Franse vlag verlicht was.
Zondagochtend hadden we weer een lekker ontbijtje, dronken we vervolgens nog koffie (nog lekkerdere chocolademelk) en toen kwam het moment van afscheid nemen. Het duurde even voordat ze in de Thalys waren, aangezien iedereen uitgebreid gecontroleerd werd. Maar knuffelen, beetje huilen, uitzwaaien en toen waren ze weg :(. Het was een super fijn weekendje, maar veel te kort natuurlijk. Ik kan niet wachten tot kerstmis en dan iedereen weer te zien!
Vervolgens zou ik met Carolin en nog een meisje iets gaan doen, maar Celine had per ongeluk de verkeerde tijd doorgegeven en dus was ik (voor de verandering) weer eens veel te vroeg. Dus ben ik eerst naar Place Vendôme gelopen. Hier was de zuil onder restauratie en leerde ik dat voor Napoleon, Caesar er op gestaan had, en voor Caesar, Napoleon en voor Napoleon weer Caesar… Dit was steeds door het woedende volk verwoest. Vervolgens ging ik naar Printemps, om te kijken of hier ook kerstversiering was. Hier bleken alle etalages vol te staan met bewegende poppetjes! Dat gaf een enorm kerstsfeer en ik voelde me echt een klein kindje. De kerstsfeer had blijkbaar op iedereen invloed, want ik zag de politie (die serieuze mannen (of vrouwen, maar in dit geval twee mannen) met hun enorm brede uniformen, wapenstok en pistool ja) een foto maken van de poppetjes in de etalages! Daarna met Carolin en Jordina (Ierland) nog eens langs de etalages gewandeld, een paar winkeltjes ingeweest en vervolgens wat gegeten. Daarna zijn we m’n koffers op gaan halen bij Gare du Nord en gingen we naar de kerstmarkt in La Défense, waar ik al over vertelde. Dit was wel leuk, maar mijn koffer was een beetje irritant (en heel zwaar door die drie zakken pepernoten én nog veel meer). Het was heel grappig om te zien dat al die knuffelige, kerstdingetjes zó enorm afstaken tegen de grote, formele gebouwen in La Défense. Als laatste gingen we sushi eten, maar dit was een beetje een tegenvaller. Ten eerste was het geen all-you-can-eat en ten tweede was het enorm weinig! Dus kijk ik nu enorm uit naar de sushidate met Joyce, als ik weer eventjes terug in Nederland ben!

Dit weekend was ik alleen thuis, want de familie was weg. Niet dat ik daar veel van gemerkt heb, aangezien ik allebei de dagen in Parijs was.
Zaterdag was het heel mooi weer en dus ging ik eerst naar Versailles om hier een uurtje door de tuinen te wandelen. Vervolgens ging ik naar Parc André Citroën, waar op mooie dagen een soort luchtballon de lucht in gaat. Het was een enorm mooie dag, maar blijkbaar was er te veel wind (de bladeren aan de bomen bewogen bijna niet, maar goed) en dus ging het feestje niet door. Toen was het al bijna 4 uur (ik had uitgeslapen, dus dat ging snel) en dus besloot ik naar de HD Diner te gaan. Een Amerikaanse Diner uit de jaren vijftig. Dit was heel gaaf: zwart-witte blokjesvloer, babyroze tafeltjes, mintgroene banken en stoelen en muziek (HD Diner Radio) uit die tijd. Ook hingen overal reclame-/wandplaten platen uit die tijd (van Pepsi bijvoorbeeld) en zag ik beneden nog een Jukebox staan! Hun slogan is: “Best burgers and shakes” dus ging ik dat eens even uitproberen. Nou, ik moet zeggen die burger was érg lekker. Maybe one of the best I’ve ever had! Niet dat ik zoveel burgers gegeten heb eigenlijk… maar dat doet er niet toe! De milkshake was lekker, maar niet geweldig. Ik heb lekkerdere gehad (hoi meneer van de ijsjes in het Corio), die ook nog eens een stuk goedkoper waren! Het was wel een hele mooie milkshake, met een kersje boven op een toefje slagroom haha! ’s Avonds zou ik naar de kerstmarkt op de Champs-Élysées gaan met Paulina en een paar andere mensen, maar na een half uur zoeken hadden we elkaar nog niet gevonden en dus besloten we dat ik maar gewoon alleen zou gaan en misschien met een beetje geluk hun nog zou tegenkomen (wat natuurlijk onbegonnen werk is, als je bedenkt hoe lang de Champs-Élysées is…). Eigenlijk vind ik dat niet zo erg, want was het een geweldige avond! Al was ik alleen, zo voelde ik me totaal niet! In Parijs ben je eigenlijk nooit alleen ;). De Champs-Élysées was zó mooi verlicht en er waren overal energieopwekkende activiteiten (schommels, renrad, fietsen) geplaatst, om al deze verlichting energie te geven! De kerstmarkt was ook echt heel mooi, overal was kerstversiering en heel veel sneeuwpoppen en kerstmannen. Er stonden kerstbomen, waar nepsneeuw op lag en er kwam kerstmuziek uit boxen! Er heerste echt een kerstsfeer! Er was ook een sprookjesbos, een schaatsbaan (ik overwoog nog even om te gaan schaatsen, maar ik vond het toch te duur) en natuurlijk het verlichte reuzenrad op het Place de la Concorde! Ik liep echt rond als een blij, klein kind. Overal foto’s van maken enzo. Dat werd alleen nog een beetje erger toen ik vervolgens ook nog de Disneywinkel bezocht haha!
Op zondag liep ik alle trappen van het Montmartre op, om Presteej te horen zingen. Dit was weer super goed, maar helaas niet zo lang! Toen bedacht ik om toch maar te gaan schaatsen, alleen toen ik daar kwam leek de schaatsbaan eerder op een zwembad. Dus dat feestje ging niet door. Ik sloot dit dagje af met (weer) een romantisch dinertje voor één, maar het was wel heel lekker.

Ohja, nog een update van de dingen die ik eet, en wat ik van te voren nooit verwacht had. Laat ik beginnen met het wonderbaarlijkste: slakken! Had ik al verteld dat ik ook mosselen eet, volgens mij wel toch? Daarnaast vind ik ook de meeste Franse kaasjes lekker. Vooral Maroilles is een van de favoriete (die kaas speelt ook een belangrijke rol in een van mijn lievelings franse film: Bienvenue chez les Ch’tis). Wat ik totaal niet eet, is de kaas Roquefort, die veeeeeeel te sterk voor mijn Nederlandse smaakpupillen is!



Zo, nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte hoe het met me gaat en wat ik hier in Frankrijk uitspook ;)
(Ik ga tussendoor ook nog naar school tussendoor haha)


Nog drie weekjes en dan ben ik weer voor een paar daagjes in het mooie Nederland om kerstmis te vieren met mijn lieve familie. Wat kijk ik daar naar uit!

Ik mis jullie allemaal enorm! Maar nu kan ik eindelijk zeggen: TOT SNEL! :)



Lieve groetjes vanuit Frankrijk,

Celine


Ps. Er staan al een paar foto’s op deze site. Ik zal binnenkort nog wat meer er op zetten!